Een werkgever heeft geen witte jas aan

De corona heeft ingrijpende gevolgen (gehad) voor onze samenleving. Door de stress over de gezondheid, gehele of gedeeltelijke bedrijfssluitingen, geannuleerde evenementen en vakanties, is er nu ook sprake van een piekergolf.

Het vele slechte nieuws en de onzekere tijden leiden tot een fors aantal corona burn-outs. Uit onderzoek blijkt dat het aantal mensen dat mogelijk door stress binnen drie tot zes maanden zal gaan uitvallen in aantal is verviervoudigd ten opzichte van vóór de corona.

Wat als u dat als werkgever meemaakt? Misschien heeft u eveneens de nodige stress en moet u alle creatieve zeilen bijzetten om te kunnen blijven draaien. Dan kunt u uitvallende medewerkers er nu zeker niet bij hebben. Ook u moet en gaat door.

In onze eigen praktijk zien we dat werkgevers stress, werkdruk of een conflict soms niet als een ziekte beschouwen. Daarvoor hoef je niet naar de dokter, maar dat moet je samen, als werkgever en werknemer, in gesprek gaan en zo nodig daarover gezamenlijk afspraken maken.

De wet zit echter zo niet in elkaar. Over dit onderwerp heb ik in mei 2020 namens een werknemer zelf een Kort Geding gevoerd bij de Rechtbank Gelderland (ECLI:NL:RBGEL:2020:2894). In deze procedure had de werknemer zich ziek gemeld, onder meer door een toegenomen werkdruk en een daaruit ontstaan conflict.
De werkgever accepteerde de ziekmelding niet en weigerde de werknemer ook bij de bedrijfsarts aan te melden. De ziekmelding werd niet geaccepteerd omdat er volgens de werkgever geen sprake was van ziekte, maar van een arbeidsconflict. In het geval van een arbeidsconflict moeten partijen met elkaar praten en de werknemer weigerde dat, aldus de werkgever. Tot dat moment werd het salaris van de werknemer niet uitbetaald, maar opgeschort.

De rechter heeft deze werkgever in het ongelijk gesteld. De rechter is van oordeel dat een werkgever als hoofdregel een ziekmelding van een werknemer moet accepteren. Dit is alleen anders als er zwaarwegende gronden zijn om een ziekmelding te weigeren, maar ook daarover moet de bedrijfsarts een oordeel geven.

Het is dus alleen een arts, te weten de arbo -of bedrijfsarts, die een oordeel mag geven over de arbeids(on)geschiktheid van een werknemer. En niet de werkgever, zelfs niet als deze twijfelt of een werknemer wel echt ziek is. Een werkgever heeft geen witte jas aan, wordt dan wel gezegd.

Daarnaast geeft de wet een werkgever de mogelijkheid loonbetaling bij ziekte op te schorten als de werknemer niet meewerkt aan het verstrekken van inlichtingen die nodig zijn om het recht op loon vast te stellen. De rechter stelde in deze procedure vast dat de werkgever met werknemer in gesprek wilde over het arbeidsconflict. Dat wilde de werknemer niet, maar leverde volgens de rechter geen grond op voor opschorting van de loonbetaling. De werkgever moest het salaris alsnog betalen.